RIPv2 (Routing Protocols)

در بحث Router ها سوالی مطرح است ، مادامی که شما یک عدد Router دارید ، اگر این Router به تنهایی شبکه های مختلف را به هم متصل کند ، هیچ مشکلی نیست و فقط کافی است به روتر IP بدهید و no shutdown بزنید . حال اگر تعداد Router ها در شبکه زیاد شود ، کمی داستان متفاوت خواهد بود و نکاتی این وسط حائز اهمیت است :

✔️ Router ها دارای جدولی هستند به اسم جدول مسیر یابی ( Routing Table ) ، که اصطلاحا این جدول را سواد Router می نامند . هر گونه نقص در داده های این جدول ، باعث می شود که Router شما آن جوری که فکر می کنید کار نکند .

✔️ Router ها بسته های اطلاعاتی را به سمت شبکه هایی که بشناسد ( یعنی در جدول مسیریابی آن باشد ) خواهد فرستاد . بنابراین شرط شناختن این است که ، از شبکه مورد نظر در Routing Table نام برده شده باشد .

✔️ شبکه هایی که به Router متصل هستند ، به صورت اتوماتیک در جدول مسیر یابی Router وجود دارند ، که اصطلاحا می گویند این شبکه ها Connected روتر هستد و Router ها با Connected های خود مشکلی ندارند .

✔️ ارتباط دو Router با یکدیگر ، خود یک شبکه به حساب می آید و باید داری رنج IP منحصر به فرد باشد .

جهت تکمیل نقص جدول مسیر یابی Router ، دو روش وجود دارد :

1 Static Route ( مسیر یابی دستی ) 👈 طبق قائده به Router می شناسانیم هر آنچه به او وصل نیست .
2 Dynamic Route ( مسیر یابی اتوماتیک )

عملکرد Routing Protocols :

در بحث مسیر یابی اتوماتیک یا Dynamic Route یک سری پروتوکل های مسیر یابی ( BGP ، IGRP ، EIGRP ، OSPF ، IS-IS ، RIPv1-v2 ) وجود دارد ، که 2 کار اصلی انجام می دهند :

1 جدول مسیر یابی Router ها را کامل می کند . ( پروتوکل را صدا می زنید ، Connected های خود را به آن معرفی می کنید و دیگر نیازی نیست ، بدانید پشت سر همسایه چه خبر است )
2 انتخاب بهترین مسیر برای رسیدن به مقصد . ( البته به شرط آنکه بیش از یک مسیر به مقصد وجود داشته باشد )

👈 پروتوکل های مسیر یابی براساس فاکتور های مختلفی تقسیم بندی می شوند که یکی از این فاکتور ها نحوه انتخاب بهترین مسیر به مقصد است ، البته به شرط آنکه بیش از یک مسیر به مقصد وجود داشته باشد . بنابراین Routing Protocols بر اساس نحوه انتخاب بهترین مسیر به مقصد به 2 دسته تقسیم می شوند :

Distance Vector :
پروتکل مسیریابی Distance Vector می گوید ، آن مسیری به مقصد بهتر است که تعداد روتر ها (HOP) آن کمتر باشد . (مثل پروتوکل های RIP ، IGRP ) ، البته دوستان عزیز در دنیای دیجیتال تعداد دستگاه ها شرط نیست ، زیرا Data با سرعت نور جابه جا می شود و این پهنای باند (Bandwidth) است که سرعت انتقال را مشخص می کند و شکی نیست که این روش مناسب نیست .

Link State :
پروتکل مسیریابی Link State می گوید ، آن مسیری به مقصد بهتر است که پهنای باند (Bandwidth) بالاتری دارد . (مثل پروتوکل های OSPF ، IS-IS )

نکته ای که حائز اهمیت است ، زمانی که شبکه خطی است ( کلاً یک میسر بیشتر ندارید ) ، Link State یا Distance Vector فرقی ندارد . این داستان برای زمانی است که مسیر های موازی در شبکه وجود داشته باشد .

پروتوکل های مسیر یابی براساس نحوه تعامل با Subnet Mask به 2 دسته تقسیم می شوند :

Classful :
پروتکل مسیریابی Classful ، ملاک را Subnet Mask پیش فرض کلاس IP در نظر می گیرد . (مثل پروتوکل های IGRP ، RIPv1 )

Subnet Mask های پیش فرض :
Class A : 1 - 126 👉 Subnet Mask = 255.0.0.0
Class B : 128 - 191 👉 Subnet Mask = 255.255.0.0
Class C : 192 - 223 👉 Subnet Mask = 255.255.255.0

Classless :
پروتکل مسیریابی Classless ، ملاک را Subnet Mask که شما مشخص کردید ، در نظر می گیرد . (مثل پروتوکل RIPv2 )
بعد از تنظیم RIPv2 بر روی Router ، در تنظیمات show run دستگاه Network ها به حالت Classful رؤیت خواهند شد ، اما شما ملاک را جدول مسیریابی روتر همسایه قرار دهید ، که به حالت Classless کار می کند .

سناریو :

جهت ساخت Pool / Scope در این سناریو ، می توانید از نرم افزار وزین Packet Tracer استفاده و قابلیت DHCP را بر روی سرور ها فعال کنید .
Pool / Scope مجموعه آدرس هایی است که ، ما در اختیار DHCP قرار می دهیم تا بین کاربران شبکه های مختلف پخش کند . ( DHCP این 100 تا IP دست تو ، هرکسی آمد یکی بهش بده )

نکته ای که در این سناریو حائز اهمیت است ، Interface هایی را DHCP 👈 Agent کنید که :
1 Getaway یک سری کامپیوتر هستند و در آن شبکه سرویس DHCP وجود ندارد . ( الزامی ندارد که Interface از Router که DHCP Server دقیقاً در آن نشسته است را Agent کنید )
2 Interface که Getaway کسی نیست را Agent نکنید . (مثلا بین 2 عدد Router فقط یک ارتباط شبکه ای است و Getaway کسی هم نیستند ، شما Agent هم بزنید کار الکی کردید )

از دستور زیر در Router Cisco جهت Agent کردن Interface های Router استفاده کنید . (IP DHCP Server)

Router(config)#int gig 0/0
Router(config-if)#ip helper-address 10.1.1.2

نحوه تنظیم RIPv2 :

ابتدا پروتوکل را صدا بزنید ، به یاد داشته باشید که تمام پروتوکل های مسیریابی با کلمه Router شروع می شوند .

Router(config)#router rip

دستور بالا به روش قدیمی (Classful) کار خواهد کرد ، بنابراین باید به آن بگوید که این روش را کار نخواهید کرد .

Router(config-router)#version 2

پروتکل مسیریابی Classful ، ملاک را Subnet Mask پیش فرض در نظر می گرفت ، که اصطلاحا Auto Summary گویند . (اتوماتیک Prefix را به Subnet Mask پیش فرض خلاصه می کرد)

Router(config-router)#no auto-summary

Connected های خود را به آن معرفی کنید . (سر رنج IP را تایپ کنید)
در RIP نیازی به تایپ Subnet Mask نیست ، Router خودش Subnet Mask را از روی Interface می خواند و می برد .

Router(config-router)#network 10.1.1.0
Router(config-router)#network 172.16.1.0
Router(config-router)#network 192.168.30.0